Dwa lata obowiązywania ustawy o robotyzacji
29 lipca 2019
Skorzystanie z wprowadzonych zmian daje wymierne korzyści ekonomiczne przedsiębiorcom. Robotyzacja w dzisiejszych czasach to już standard, a nawet konieczność, w szczególności w branżach takich jak produkcyjna, finansowa czy logistyczna. Poprawa efektywności, obniżenie kosztów pracy, wyższa wydajność i dobra jakość- to elementy, które każdy przedsiębiorca chciałby osiągnąć w ramach realizowanych projektów. To także korzyści, które można osiągnąć przy wykorzystaniu najnowszych technologii, w tym robotyzacji.
Jak to się zaczęło?
Nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, popularnie określana jako „ustawa o robotyzacji” obowiązuje od dwóch lat, a dokładniej mówiąc od 19 lipca 2017 roku, kiedy to prezydent podpisał przygotowany przez Ministerstwo Rozwoju we współpracy z Ministerstwem Finansów projekt zmiany przepisów.
Znowelizowane w 2017 roku przepisy ustawy o PIT i CIT miały zastosowanie do środków trwałych nabytych od dnia 1 stycznia 2017 roku i dokonanych od tego dnia wpłat na poczet nabycia tych maszyn i urządzeń.
Cel wprowadzenia ustawy o robotyzacji
Głównym celem nowelizowanych przepisów było zwiększenie wydatków przedsiębiorców na nowe, wprowadzone do ewidencji środki trwałe (należące do grupy 3-6 oraz 8 Klasyfikacji Środków Trwałych) i wykorzystywane w działalności innowacyjnej, m.in. roboty przemysłowe, komputery, drukarki 3D, itd.
Nowe czy używane środki trwałe?
Obowiązujące przepisy dotyczą zakupu fabrycznie nowych środków trwałych, tj. wcześniej nieużywanych ani przez tego nabywcę, ani przez inny podmiot. Nabycie maszyn i urządzeń może nastąpić zarówno na własność, jak i na współwłasność.
Jakie korzyści daje przedsiębiorcy ustawa o robotyzacji?
Przedsiębiorcy mogą dokonywać corocznie jednorazowych odpisów amortyzacyjnych do 100 tys. zł, przy jednoczesnej minimalnej wartości nakładów w wysokości 10 tys. zł.
Zgodnie z ustawą podatnik może uwzględnić w limicie 10 tys. zł wartość kilku środków trwałych, przy czym wartość każdego z nich musi być wyższa niż 3,5 tys. zł.
Dodatkowo, jeżeli podatnik rozpocznie amortyzację środka trwałego o wartości poniżej 10 tys. zł i powyżej 3,5 tys. zł, i następnie uwzględni jego wartość w limicie 10 tys. zł, wówczas dokonane dotychczas odpisy amortyzacyjne pozostaną w kosztach, a uwzględnieniu w ramach jednorazowego odpisu 100 tys. zł podlegać będzie niezamortyzowana wartość tego środka trwałego.
Limitowana kwota 100 tys. zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego. Inaczej mówiąc, ustawa daje możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych (do wysokości w/w limitu) wpłat na poczet nabycia środków trwałych, które zostaną dostarczone w latach kolejnych.
Źródło: Ustawa z dnia 7 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2017 poz. 1448)