MF odracza stosowanie nowych zasad poboru podatku u źródła

1 lipca 2019

Choć za oknem sezon wakacyjny, ustawodawca nie leniuchuje i tym samym nie pozwala podatnikom odpocząć od otaczającej ich rzeczywistości podatkowej. Wręcz przeciwnie, niedawno opublikowane projekty objaśnień w sprawie cen transferowych, czy podatku u źródła pokazują, że ustawodawca na wakacje się nie wybiera, a od podatników wymaga czujności, czego dowodem jest natomiast m.in. kolejne odroczenie stosowania nowych zasad poboru podatku u źródła np. od dywidend do końca 2019 r. czy rozporządzenie odraczające exit tax. 


Przypomnijmy, od 1 stycznia 2019 r. co do zasady ograniczeniu w zakresie możliwości niepobrania podatku u źródła (tj. brak możliwości zastosowania zwolnień lub preferencyjnego opodatkowania na podstawie przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania) podlegają wypłaty należności dokonane w 2019 r. na rzecz tego samego podatnika w wysokości przekraczającej w ciągu roku podatkowego płatnika kwotę 2 mln. zł. To oznacza, że po przekroczeniu powyższego limitu (liczonego dla wszystkich tytułów objętych podatkiem u źródła) od ów nadwyżki płatnik ma obowiązek obliczyć, pobrać oraz wpłacić podatek stosując stawki określone w przepisach krajowych.

Ustawodawca jednak zastrzegł, że powyższe ograniczenie nie będzie miało zastosowania w przypadku złożenia przez płatnika podatku u źródła stosownego oświadczenia lub uzyskania przez tego płatnika opinii o stosowaniu zwolnienia z poboru podatku u źródła od wypłat dokonywanych tytułem należności licencyjnych, odsetek oraz dywidend.

Co istotne, ustawodawca wprowadzając znowelizowane przepisy w zakresie podatku u źródła jednocześnie, w pewnych przypadkach, odroczył lub wyłączył ich stosowanie. Zgodnie z treścią Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r., stosowanie znowelizowanych przepisów w zakresie podatku u źródła zostało czasowo (tj. pierwotnie do 30 czerwca 2019 r.) wyłączone w zakresie obowiązku poboru podatku u źródła po przekroczeniu limitu 2 mln. zł wg stawki krajowej dla m.in. wypłat należności dokonywanych na rzecz polskich rezydentów podatkowych z tytułu dywidend i innych przychodów (dochodów) z udziału w zyskach osób prawnych.

Z uwagi na złożoność nowych przepisów w zakresie podatku u źródła i pojawiające się wątpliwości podatników, w dniu 19 czerwca 2019 r. Ministerstwo Finansów opublikowało projekt objaśnień, którego najważniejsze kwestie omówiliśmy na łamach naszego ostatniego artykułu.

W miniony piątek zaś, tj. w dniu 28 czerwca 2019 r., Ministerstwo Finansów opublikowało kolejne rozporządzenie odraczające do 31 grudnia 2019 r. obowiązek poboru podatku u źródła po przekroczeniu limitu 2 mln. zł wg stawki krajowej m.in. od wypłat należności dokonywanych na rzecz polskich rezydentów podatkowych z tytułu dywidend i innych przychodów (dochodów) z udziału w zyskach osób prawnych. Jak wskazaliśmy powyżej, pierwotnie ów obowiązek miał być wyłączony tylko do 30 czerwca 2019 r. W tym rozporządzeniu bowiem czytamy:

„§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. poz. 2545) w § 4 we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy „do dnia 30 czerwca 2019 r.” zastępuje się wyrazami „do dnia 31 grudnia 2019 r.”.

Nowe odroczenie już obowiązuje.

Jak już natomiast podkreślaliśmy poprzednio, pomimo odroczenia w czasie stosowania części znowelizowanych przepisów, od 1 stycznia 2019 r. płatnicy mają obowiązek weryfikacji, czy odbiorca należności jest ich rzeczywistym właścicielem, dochowując jednocześnie należytej staranności.

Podstawa prawna:

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na marginesie warto zauważyć, że innym rozporządzeniem, opublikowanym także 28 czerwca (Dz.U. poz. 1204) MF przedłużył podatnikom PIT termin wpłaty podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków aż do momentu zbycia lub utraty składnika, lecz nie dłużej niż do końca 2021 r.